ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

(Αναφέρομαι στην θέση της Ν.Δ. για το μνημόνιο και τι μίγμα της οικονομικής πολιτικής.)

του Αντώνη Μανίκα

Παρακολουθώ συστηματικά τον δημόσιο διάλογο για την οικονομική κρίση και τις προτεινόμενες λύσεις για διέξοδο από αυτήν και προσπαθώ να χρησιμοποιώ όλες τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης.
Οι συνεχώς αντικρουόμενες και αντιφατικές θέσεις οικονομικών και πολιτικών παραγόντων , Ελλήνων και Ξένων , για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε και τα μέτρα που πρέπει να λάβουμε ,με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι θέσεις αυτές , κυρίως εκπροσωπούν οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα και λιγότερο προσπαθούν να απαντήσουν στο πρόβλημα.
Προσπαθώ λοιπόν, για να διαμορφώσω γνώμη και να καταλήξω στο ,τι είναι πρέπον και σωστό και τι όχι ,να «ζυγίσω »τις εκφρασμένες θέσεις ,με βάση και γνώμονα τις πολύ απλές αρχές.
Η άλφα βήτα , ή αριθμητική και οι απλές αρχές της λογικής με βοηθούν περισσότερο από τα συνδυασμένα διαγράμματα ,τις πολλαπλές εξισώσεις και τις περίπλοκες θεωρίες.
Με βάση αυτά , καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι παράλογη και εξόφθαλμα εξυπηρετεί άλλους σκοπούς και όχι την λύση του οικονομικού προβλήματος.
Αναφέρομαι στην θέση της Ν.Δ. για το μνημόνιο και τι μίγμα της οικονομικής πολιτικής.
Η θέση αυτή στηρίζεται σε μία παραδοχή ότι το μνημόνιο είναι λάθος και δεν μπορεί να επιτύχει τους στόχους που θέτει . Δηλαδή :
• την μείωση των ελλειμμάτων ,
• την δημιουργία προϋπολογισμού με πρωτογενή πλεονάσματα
• την δημιουργία ανταγωνιστικότερης οικονομίας
• τον περιορισμό του κράτους
• την περιστολή δαπανών
• τον εξορθολογισμό της οικονομικής διαβίωσης των Ελλήνων στα επίπεδα που τους επιτρέπει το ΑΕΠ της χώρας μας
• τη σταδιακή μείωση του χρέους χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα εργαλεία της παγκόσμιας οικονομικής εμπειρίας , στον κατάλληλο χρόνο και με τρόπο που δεν θα υπάρχουν καταστροφικές συνέπειες για την Ευρωπαϊκή οικονομία.
Για να δεχθούμε τη θέση της Ν.Δ . πρέπει να ακολουθήσουμε συλλογισμούς που είναι έξω από κάθε λογική . Δηλαδή :
Να παραδεχθούμε ότι οι καλύτεροι οικονομολόγοι που αποτελούν το Δ.Ν.Τ και την Ε.Κ.Τ. με διεθνή πολύχρονη εμπειρία σε ανάλογα θέματα, έχουν σχεδιάσει λάθος.
Να παραδεχθούμε ότι έπεισαν και την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης να ακολουθήσει αυτόν τον λάθος δρόμο που θα έχει σαν αποτέλεσμα ( αφού δεν θα πετύχει ) να βάλει σε κίνδυνο και τα συμφέροντα των άλλων κρατών της Ευρώπης.
Να παραδεχθούμε ότι αφού αυτό το μοντέλο δεν είναι εφαρμόσιμο και θα αποτύχει θα αποτύχουν και τα αντίστοιχα μνημόνια στις άλλες χώρες που μπήκαν στον μηχανισμό στήριξης ( Πορτογαλία – Ιρλανδία ) και θα καταρρεύσουν και αυτές οι χώρες και πιθανόν η Ευρωπαϊκή Ένωση .
Να παραδεχθούμε ότι αφού το μοντέλο που προτείνει το Δ.Ν.Τ για τη Ελλάδα , είναι λάθος και θα αποτύχει , θα χάσει την αξιοπιστία του αυτός ο Διεθνής οργανισμός και θα αυτοκαταστραφεί ένα παγκόσμιο οικονομικό εργαλείο.
Δεν είναι παράλογο να δεχθούμε όλα αυτά και να μην δεχθούμε ότι τα μέτρα που απορρέουν από το μνημόνιο είναι σωστά και θα οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα ;
Η ερώτημα που προβάλλει η Ν.Δ ., για να στηρίξει την θέση της είναι . Γιατί μετά από 12 μήνες εφαρμογής δεν βγαίνουν τα αποτελέσματα και χρειάζονται νέα μέτρα ;
Στην παρατήρηση αυτή , θα προσπαθήσω να απαντήσω χρησιμοποιώντας πάλι την απλή λογική και παραθέτοντας μερικά ερωτήματα.
Φταίει η κακή συνταγή του μνημονίου για το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα ή είναι ο χρόνος περιορισμένος για ασφαλή συμπεράσματα.
Φταίει η κακή συνταγή του μνημονίου για το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα ή η μη έγκαιρη και πλήρης εφαρμογή από την πλευρά της κυβέρνησης των μέτρων που έπρεπε να ληφθούν.
Φταίει η κακή συνταγή του μνημονίου για το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα ή η λυσσαλέα αντίσταση και αντίδραση συντεχνιακών συμφερόντων σε μέτρα που προσπαθήθηκαν να ληφθούν και θα εμπόδιζαν τη διατήρηση των ατομικών – συντεχνιακών τους ,συμφερόντων
Φταίει η κακή συνταγή του μνημονίου για το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα ή η λυσσαλέα αντίσταση και αντίδραση μέρους του πολιτικού συστήματος και μέρους των στελεχών του κυβερνόντος κόμματος που βλέπουν ότι η εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων θα οδηγήσει σε αλλαγή όλων αυτών που τους επέτρεψαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα και να διαχειρίζονται τη εξουσία προς ίδιον όφελος.
Φταίει η κακή συνταγή του μνημονίου για το μέχρι σήμερα αποτέλεσμα ή η ανεπάρκεια ,η αδυναμία και ο φόβος των πολιτικών που κλήθηκαν να το εφαρμόσουν και να αλλάξουν τον τόπο μετά από δεκάδες χρόνια καταστροφικής πορείας.
Η λογική μου λέει ,ότι οι απαντήσεις βρίσκονται στο δεύτερο σκέλος και θα πρέπει να σκύψουμε πάνω τους και να δούμε πώς θα λυθούν τα εμπόδια που υπάρχουν στην εφαρμογή των μέτρων που επιβάλλει το μνημόνιο και όχι σε πειραματισμούς αλλαγής «μίγματος» πολιτικής.
Η λογική μου λέει ότι αυτή η επίκληση «αλλαγής μίγματος πολιτικής » από την Ν.Δ ., απλά στοχεύει σε ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες όπως αυτή της πολιτικής επιβίωσης , της επαναφοράς στην εξουσία , και όχι την σωτηρίας του τόπου μέσα από μία καλύτερη οικονομική πρόταση.
Η λογική μου λέει ότι χρησιμοποιούνται πάλι εύκολα – λαϊκίστικα – επιχειρήματα για να παραμυθιάσουν τον κόσμο και να δώσουν απλά και πάλι μία εναλλαγή στην εξουσία με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα .
Ας αντισταθούμε λοιπόν και σε λαϊκίστικες ιδιοτελείς «σειρήνες »και σε ανεπαρκείς πολιτικούς που δεν μπορούν και δεν θέλουν να εφαρμόσουν την λογική και ας κάνουμε το σωστό , ας βοηθήσουμε όλοι να εφαρμοστούν τα μέτρα και να αλλάξει η χώρα μας.
Ας βάλουμε τέρμα στην κομματο-κρατία, στην λαμογιά , στον λαϊκισμό ,στην διαφθορά , στον ωχαδερφισμό, στην ανευθυνότητα , στο βόλεμα , στην υπεράσπιση του συντεχνιακού και του ιδιοτελούς.
Ας στηρίξουμε όσους πολιτικούς εμφανώς στηρίζουν τα μέτρα και ας αποκλείσουμε όλους τους άλλους που κάνουν καθυστέρηση και με κάποια ιδεολογήματα προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα προς ίδιον όφελος.
Ας παραδεχθούμε έμπρακτα το λάθος μας , ότι τόσα χρόνια στηρίζαμε με τις πράξεις μας και τις παραλήψεις μας αυτό το σύστημα και σήμερα πρέπει να το ανατρέψουμε ,όσο επώδυνο και αν είναι αυτό πρόσκαιρα για τον καθένα μας.
Ας κάνουμε επιτέλους μία υπέρβαση το χρωστάμε στην Ιστορία μας , το χρωστάμε στα παιδιά μας .
Δυστυχώς είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι υπάρχουν εύκολες και ανώδυνες λύσεις.
Είναι τόσο ενάντια στην απλή λογική , όσο το να προσπαθούμε να φτιάξουμε ομελέτα χωρίς να σπάσουμε τα αβγά.