Ποιοι είμαστε ;

Είμαστε μια ομάδα φίλων που κατοικούμε και δραστηριοποιούμαστε πολιτικά και κοινωνικά στο Χολαργό με παρόμοιους προβληματισμούς και οράματα. Κατά καιρούς και σε επίπεδο καφενείου εκφράζαμε την ανησυχία μας για τα τεκταινόμενα της Κεντροαριστεράς τόσο στη χώρα μας , όσο και στη γειτονιά μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να γνωστοποιήσουμε στο διαδίκτυο αυτά που συζητούσαμε στο καφενείο , για να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην ανάπτυξη και προώθηση της Συμμετοχικής Δημοκρατίας.

Πιστεύουμε ότι η ομάδα μας θα μεγαλώσει και με νέους φίλους εκτός της γειτονιάς μας , ώστε το blog μας να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα διαλόγου στο Διαδίκτυο, από το οποίο θα βγει κερδισμένος τελικά ο ίδιος ο πολίτης που θα συμμετέχει.

Τα κείμενα μας δεν θα είναι μόνο προϊόντα διαβούλευσης από το Διαδίκτυο, αλλά και συζητήσεων που ήδη έχουμε οργανώσει και θα συνεχίζουμε να οργανώνουμε στη γειτονιά μας για τους συμπολίτες μας, που δεν έχουν πρόσβαση στη Νέα Τεχνολογία. Από τη μια μεριά οι απόψεις που θα εκφράζονται ηλεκτρονικά στο blog αυτό θα μεταφέρονται σε αυτούς και θα συζητούνται και από την άλλη τα σχόλια, οι απόψεις και τα συμπεράσματα των συμπολιτών μας που θα εκφράζονται στις συγκεντρώσεις στη γειτονιά μας θα αναρτώνται με ευθύνη των διαχειριστών του blog.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ

του Αντώνη Μανίκα

Το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι καθαρό ότι είμαστε σε πόλεμο και ακούμε κάθε βράδυ πολεμικά ( ανακοινωθέντα ) - δελτία ειδήσεων.

  • Πόσο αυξήθηκαν οι άνεργοι αυτόν τον μήνα και πόσοι θα γίνουν σε ένα χρόνο.
  • Πόσα μαγαζιά έκλεισαν .
  • Πόσο μειώθηκε η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών.
  • Φόβοι και ρεπορτάζ για το τι θα γίνουν αύριο οι νέοι μας που αρχίζουν μετανάστευση για να επιβιώσουν.
  • Πόσους φόρους έβαλε η κυβέρνηση .κ. λ .π.

Σε όλους τους πολέμους δεν υπήρχαν αντίστοιχα και ποιό επώδυνα συμπτώματα ;
Δεν έκλειναν μαγαζιά , δεν μειωνότανε ή αγοραστική δύναμη , δεν υπήρχε πείνα , δεν υπήρχε ανεργία ,δεν καταστρέφονταν περιουσίες , δεν είχαμε θύματα ακόμα και νεκρούς και στρατιώτες αλλά και αμάχους, δεν υπήρχαν κατασχέσεις και επιτάξεις ;
Πόλεμος χωρίς θύματα και χωρίς απώλειες γίνεται;
Αλλά ποτέ δεν υπήρχε αυτή η καταστροφολογία και η κατάπτωση του ηθικού ιδίως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Πρέπει να σταθούμε λοιπόν και να εξετάσουμε γιατί σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση στις συμπεριφορές.
Αυτό θα προσπαθήσω
Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι ή κυβέρνηση και οι πολιτικοί δεν λένε ξεκάθαρα ότι είμαστε σε πόλεμο και …με ποιους.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτός ο πόλεμος δεν γίνεται κάπου μακριά στα σύνορα και μόνο από φαντάρους αλλά εδώ που ζούμε την καθημερινότητα και μετέχουμε όλοι.
Το τρίτο πρόβλημα είναι ότι, η αμεσότητα τον μέσων ενημέρωσης καταδεικνύει και αναδεικνύει ζωντανά και πολύ γρήγορα, τις απώλειες και τις ζημιές και δημιουργεί κλίμα.
Τα μέσα και ιδίως η τηλεόραση δεν εστιάζουν στο ποιος είναι ό εχθρός και τι μάχη δίνουμε σήμερα ,αλλά εστιάζουν στο θέαμα στο μαύρο θέαμα των απωλειών που φέρνει τηλεθέαση αλλά και αποπροσανατολίζει.
( Φανταστείτε τι κλίμα θα είχε δημιουργηθεί εάν υπήρχε ζωντανή σύνδεση με το μέτωπο στον πόλεμο του 40 και έδειχνε η τηλεόραση από κοντά την κάθε απώλεια ,τον κάθε τραυματισμένο φαντάρο, την απόγνωση των συγγενών του όταν μάθαιναν τα κακά μαντάτα , τα σπίτια που κατέρρεαν στον ΠΕΙΡΑΙΆ και στην ΠΑΤΡΑ μετά τον βομβαρδισμό των ΣΤΟΎΚΑΣ και …οι τηλεοράσεις να παίρνουν συνεντεύξεις μέσα από τα χαλάσματα από αυτούς που έχασαν το σπίτι τους και πιθανόν κάποιο …συγγενή. )
Στο παρελθόν σε κάθε πολεμική σύγκρουση- εμπλοκή της χώρας μας τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα έβλεπες και αναγνώριζες τον εχθρό , ήταν σαφέστατο το μέτωπο.
Υπήρχε και στωικότητα και υψηλό φρόνιμα και ανοχή στις απώλειες και καρτερικότητα και συμφιλίωση και πατριωτισμός και ενότητα και όλα αυτά τα στοιχεία που μας οδήγησαν στα επικά κατορθώματα της πατρίδας μας και των συμπατριωτών μας.
Σήμερα πρέπει να δούμε γιατί είναι διαφορετικά τα πράγματα και υπάρχει γκρίνια , λιποψυχία , αποστασιοποίηση ,εσωτερικές συγκρούσεις, υπερβολική μεμψιμοιρία, αδύναμο ηθικό φρόνιμα , ελλιπής ενότητα και πατριωτισμός με αποτέλεσμα την αναποτελεσματικότητα στις μάχες .
Πρώτα λοιπόν να δεχθούμε ότι είμαστε σε πόλεμο και να ..περιγράψουμε, στόχο-ποιήσουμε τον εχθρό .
· Είμαστε σε πόλεμο με τον κακό μας εαυτό -ο καθένας ξεχωριστά -που τον άφησε να κάνει πράξεις αλόγιστες ή να δημιουργεί παραλήψεις που οδήγησαν τον ίδιο και την οικογένεια του σε καταστροφές.
· Είμαστε σε πόλεμο με κακές συνήθειες. ( Υπερκατανάλωση με δανεικά – κακοδιαχείριση - ωχαδερφισμό –αδιαφορία )
· Είμαστε σε πόλεμο με την ανεπάρκεια μας , την ελλιπή γνώση και μόρφωση , την έγκαιρη αντίδραση στα στραβά που βλέπαμε γύρω μας.
· Είμαστε σε πόλεμο με την έλλειψη λειτουργίας του κράτους και των θεσμών που τα κακοποιήσαμε με γνώμονα το πρόσκαιρο ατομικό συμφέρον μας.
· Είμαστε σε πόλεμο με τους δανειστές μας που επίτηδες φρόντισαν για τον υπερδανεισμό μας για να μας βάλουν στο χέρι και να μας ελέγχουν.

( Τώρα προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν από την πτώχευσή μας ή να βγάλουν κέρδος από την εκποίηση της περιουσίας μας για να ξεπληρώσουμε τα δανεικά . Ποιός νοικοκύρης δεν θα κήρυττε πόλεμο σε κάποιο τοκογλύφο που τον απομυζά και μάλιστα όταν τα δανεικά δεν τα πήρε για σοβαρό λόγο αλλά παρασύρθηκε και πήρε δανεικά για να αυξήσει την κατανάλωση του. )

· Είμαστε σε πόλεμο με το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς που τα επέτρεψαν όλα αυτά , δεν έβαλαν φραγμούς δεν έβαλαν κανόνες , δεν έκαναν την δουλειά τους , δεν προστάτευσαν τους πολίτες και την χώρα.
· Είμαστε σε πόλεμο με τους εαυτούς μας που αναδείξαμε και εμπιστευθήκαμε τέτοιους πολιτικούς
· Είμαστε σε πόλεμο με το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και μοντέλο που παρήγαγε αυτές τις φούσκες για να δημιουργήσει υπερκέρδη και τώρα για να μην καταρρεύσει ρίχνει τα βάρη στους πολίτες όλων των χωρών για να επιβιώσει.
· Είμαστε σε πόλεμο με το βόλεμα μας
Μην κλαίμε υποκριτικά για τις απώλειες και φτιάχνουμε ένα κλίμα τρομοκρατικό για την κάθε οικογένεια.


Ø Ας καταλάβουμε ότι αυτός ό πόλεμος είναι πολυδιάστατος - κύρια εσωτερικός .
Ø Ας στοχεύσουμε ξεκάθαρα στο τι επιδιώκουμε από την κάθε μάχη , σε κάθε στιγμή αυτού του πολέμου, σε κάθε φάση που περνάμε. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να πει τα πράγματα καθαρά και αναλυτικά, ( τι θέλουμε από κάθε μάχη , πόσο θα διαρκέσει, ποιος είναι κάθε φορά ο στόχος, τι απώλειες θα έχουμε )
Ø Ας κατανείμουμε προτεραιότητες και σαν κράτος και σαν πολίτες , ας κάνουμε σωστά την ιεράρχηση ( Όλα δεν γίνονται μαζί , τον ελέφαντα για να τον φας πρώτα τον τεμαχίζεις )
Ø Ας ξεβολευτούμε και ας ξεβολέψουμε του βολεμένους ( κύρια πολιτικούς )
Ø Ας στείλουμε στον δ___ λο τα Μ.Μ.Ε. με την τρομοκρατία και την τρόμο-λαγνεία τους
Ø Ας δημιουργήσουμε τη αισιοδοξία ότι αφού ξέρουμε τι πρέπει να νικήσουμε θα τα καταφέρουμε και πάλι ..και δεν «… κλαίμε » για τις επί μέρους απώλειες που θα δημιουργηθούν στην πορεία.