Ποιοι είμαστε ;

Είμαστε μια ομάδα φίλων που κατοικούμε και δραστηριοποιούμαστε πολιτικά και κοινωνικά στο Χολαργό με παρόμοιους προβληματισμούς και οράματα. Κατά καιρούς και σε επίπεδο καφενείου εκφράζαμε την ανησυχία μας για τα τεκταινόμενα της Κεντροαριστεράς τόσο στη χώρα μας , όσο και στη γειτονιά μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να γνωστοποιήσουμε στο διαδίκτυο αυτά που συζητούσαμε στο καφενείο , για να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην ανάπτυξη και προώθηση της Συμμετοχικής Δημοκρατίας.

Πιστεύουμε ότι η ομάδα μας θα μεγαλώσει και με νέους φίλους εκτός της γειτονιάς μας , ώστε το blog μας να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα διαλόγου στο Διαδίκτυο, από το οποίο θα βγει κερδισμένος τελικά ο ίδιος ο πολίτης που θα συμμετέχει.

Τα κείμενα μας δεν θα είναι μόνο προϊόντα διαβούλευσης από το Διαδίκτυο, αλλά και συζητήσεων που ήδη έχουμε οργανώσει και θα συνεχίζουμε να οργανώνουμε στη γειτονιά μας για τους συμπολίτες μας, που δεν έχουν πρόσβαση στη Νέα Τεχνολογία. Από τη μια μεριά οι απόψεις που θα εκφράζονται ηλεκτρονικά στο blog αυτό θα μεταφέρονται σε αυτούς και θα συζητούνται και από την άλλη τα σχόλια, οι απόψεις και τα συμπεράσματα των συμπολιτών μας που θα εκφράζονται στις συγκεντρώσεις στη γειτονιά μας θα αναρτώνται με ευθύνη των διαχειριστών του blog.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΑΙ ή ΟΧΙ ( Αλήθειες και Ψέματα )

του Αντώνη Μανίκα

Γίνεται πολύ συζήτηση για το εάν πρέπει να γίνουν απολύσεις στο ΔΗΜΌΣΙΟ, τι σημαίνει κινητικότητα , διαθεσιμότητα , αν μπορούν να παρθούν άλλα δημοσιονομικά μέτρα και να μειωθούν επιπλέον μισθοί συντάξεις επιδόματα και κοινωνικές παροχές .

Ο στόχος  της κυβέρνησης είναι να μειωθούν τα έξοδα του κράτους ( μισθοί – συντάξεις – λειτουργικά έξοδα ) ,για να μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια του ,αλλά και να ασκήσει με το περίσσευμα κοινωνικές παροχές και να αυξήσει μισθούς - συντάξεις - παροχές σε επί μέρους αδύναμες κοινωνικές ομάδες ,ώστε να εξασφαλίσει αξιοπρεπή διαβίωση , να τονώσει την κατανάλωση  και έμμεσα την παραγωγή , τις εξαγωγές  και να δημιουργηθεί ανάπτυξη .

Όσο δεν υπάρχει περίσσευμα από τον λογαριασμό (κρατικά έσοδα – κρατικά έξοδα ) αυτό δεν μπορεί να γίνει.

Γίνεται λοιπόν μεγάλη συζήτηση για τα δύο καυτά θέματα που δημιουργούν περίσσευμα .

Πώς θα αυξηθούν τα έσοδα ( φορολογία – πάταξη της φόρο-αποφυγής και φοροδιαφυγής )

και από πού θα γίνουν μειώσεις εξόδων ;

Αφού λοιπόν το κράτος δεν μπορεί  ( και αργεί ) να αυξήσει  τα έσοδα του ,καταλήγουμε  στο θέμα τον απολύσεων , με σκοπό να μειωθούν τα έξοδα του κράτους .

Εδώ λοιπόν τοποθετώ μία εσκεμμένη αποσιώπηση και παραπλάνηση του κοινού από τα ΜΜΕ, που τοποθετούν  θολά και λαϊκίστικα την μείωση εξόδων μόνο σε απολύσεις και περιγράφουν  την αιτία που δεν …γίνονται , με το γενικό και θολό  ‘’δεν υπάρχει πολιτική βούληση ‘’ βάζοντας και μία συμπλήρωση – εξήγηση - ,δίνοντας έτσι άλλοθι στο πολιτικό σύστημα . Δηλαδή , ότι ίσως αυτό γίνεται  από κοινωνική  ευαισθησία ή για να αποφευχθεί το πολιτικό κόστος.

Εδώ είναι το ψέμα και η παραπλάνηση που γίνεται εσκεμμένα  , ή από …ανεπάρκεια .

Σαφώς η κοινωνία και η οικονομία δεν αντέχει άλλες περικοπές στα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Σαφώς είναι σωστό να υπάρξει κινητικότητα και διαθεσιμότητα ( χωρίς απολύσεις ) στο δημόσιο ώστε να γίνει σωστή κατανομή του προσωπικού και να καλύπτει πραγματικές ανάγκες  εκεί που υπάρχουν και ανάλογα με τα προσόντα του καθενός.

Σαφώς οι επίορκοι και οι ανίκανοι πρέπει να εκδιωχθούν - με στοιχεία και αποδείξεις - μετά από πραγματική αξιολόγηση ,όχι μόνο για να μειωθούν τα έξοδα του κράτους.

Αλλά φτάνουν αυτά για να μειωθούν τα έξοδα του κράτους ή χρειάζεται και κάτι άλλο ,π.χ.  οι απολύσεις ;

Φυσικά και δεν φτάνουν .

Τι άλλο επιπλέον μπορεί να γίνει εκτός από τις απολύσεις ;

Τι λοιπόν αποσιωπούν ,κρύβουν και δεν αναλύουν στην κοινωνία οι δημοσιογράφοι μας ,πίσω από το θολό δεν υπάρχει ‘’πολιτική βούληση ‘’ ή το θέμα είναι  ‘’οι μεταρρυθμίσεις ‘’.

Ποιες ακριβώς είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ;

Δηλαδή ποια είναι  η ουσία του θέματος ;

Η ουσία είναι ότι το πελατειακό πολιτικό μας  σύστημα για να μην αλλάξει τίποτα από την δομή τού  και να συνεχίσει να λειτουργεί όπως πριν , δηλαδή να χρησιμοποιεί τους πολίτες σαν πελάτες - ομήρους -  και να κάνει τα ρουσφέτια του και τις προσλήψεις του ,δεν αξιολογεί τις δομές του κράτους .

Τι σημαίνει δεν αξιολογεί τις δομές του , το κράτος – πολιτικό σύστημα ;

Δεν ορίζει με νόμους και διατάξεις ( πού είναι το καθήκον του ) ποιες λειτουργίες και υπηρεσίες πρέπει να ασκεί τα ΔΗΜΌΣΙΟ και ποιος είναι ο ρόλος του.

Είναι αυτό  πού λέγεται θολά ‘’μεταρρύθμιση ‘’ . Δεν εξηγείται  , δεν αναλύεται και δεν περιγράφεται από τα ΜΜΕ  , τι σημαίνει ‘’μεταρρύθμιση’’ ,τι ενέργειες απαιτούνται και φυσικά  αν αυτές έχουν  κόστος  ή όφελος  ,για τους πολίτες και την κοινωνία συνολικά  .

Αν αποφάσιζαν ( και νομοθετούσαν ) οι πολιτικοί μας ,ότι ο ρόλος του δημοσίου είναι μόνο επιτελικός ,σχεδιασμού και ελέγχου και ότι ,…όλες τις άλλες δραστηριότητες  μπορούν να τις ασκούν ιδιώτες θα είχαμε λύσει το πρόβλημα και των περικοπών εξόδων και της δημιουργίας περισσευμάτων για απόδοση στην κοινωνία και για εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας.

Αυτή είναι η απαραίτητη μεταρρύθμιση !!!
Να γίνω ποιο κατανοητός με παραδείγματα.

Όταν αποφασίζει το κράτος ότι μία υπηρεσία που άσκουσε μέχρι χθες , μέσα από μία κρατική εταιρία  ( ΔΕΚΟ ) μπορεί να την ασκήσει και ο ιδιωτικός τομέας και ίσως καλύτερα ,τότε πουλά ή ακόμα ‘’χαρίζει‘’ αυτήν την δραστηριότητα σε ενδιαφερόμενους ιδιώτες                      ( επιχειρήσεις ) και άμεσα αποφεύγει τα έξοδα από την μισθοδοσία και το κόστος λειτουργίας αυτής της υπηρεσίας – δημόσιας επιχείρησης.

Έτσι μειώνονται τα κρατικά έξοδα και αρχίζει να δημιουργείτε περίσσευμα 

Έχουμε παραδείγματα όπως ο ΟΤΕ , η Αγροτική Τράπεζα, η Ολυμπιακή,  που ιδιώτες αναλαμβάνουν την λειτουργία τους  και το κόστος μισθοδοσίας και απαλλάσσουν το δημόσιο από αυτά τα έξοδα.

Γιατί χρειάζεται να ασκεί το κράτος τον τζόγο ,τον ιππόδρομο, την εκμετάλλευση των λιμανιών και των αεροδρομίων , τον ΟΣΕ , τις συγκοινωνίες , την  αποκομιδή και επεξεργασία των σκουπιδιών , την κατασκευή δρόμων , τις πολεοδομίες , τα ληξιαρχεία ,την διοργάνωση εμπορικών εκθέσεων , την παραγωγή και εμπορία ορυκτών ή άλλων προϊόντων , την φύλαξη των προσώπων και των γηπέδων …. Και τόσα άλλα …

Όλα αυτά θα μπορούσαν να τα αναλάβουν ιδιώτες με σαφείς κανόνες και υποχρεώσεις και το κράτος να περιοριστεί να βάζει τους κανόνες και να ελέγχει ώστε αυτοί να εφαρμόζονται.

Αν γινότανε μία πραγματική μελέτη και μία αναλυτική ειλικρινής συζήτηση  για το ποιες επιχειρήσεις και δραστηριότητες θα έπρεπε  να κρατήσει να ασκεί το κράτος και ποιες μπορούν να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα θα βλέπαμε ότι τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού θα μπορούσαν να μειωθούν τουλάχιστον κατά 30 %.

Το ποσό αυτό είναι περίπου 25 δισεκατομμύρια , από τα 80 που ξοδεύει το κράτος κάθε χρόνο

Τότε θα μπορούσε να υπάρξει πραγματικό πλεόνασμα και να δοθεί από το κράτος για κοινωνικές παροχές σε αδυνάτους  ,για τόνωση στοχευμένα της ανάπτυξης  ,για νέες θέσεις εργασίας  ,για προστασία ειδικών κοινωνικών ομάδων ,για παραγωγή και αναδιανομή πλούτου και θα δημιουργούσε και  μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα από την λειτουργία των νέων  ιδιωτικών επιχειρήσεων .

Άρα η πραγματική συζήτηση θα έπρεπε να είναι , όχι αν χρειάζονται και απολύσεις αλλά ποιες δραστηριότητες του κράτους πρέπει  να πουλήσουμε ή να ‘’χαρίσουμε’’ στους ιδιώτες και ποιοι κανόνες πρέπει να μπουν σε αυτούς ,ώστε αυτές να λειτουργούν σε όφελος του κοινωνικού συνόλου .

Να γιατί οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι θέμα ποσού πώλησης- και κακώς και λαϊκίστικα συζητάμε μόνο περί αυτού - , αλλά αναπτυξιακή και κοινωνική επιλογή που απαλλάσσει το δημόσιο από τεράστια έξοδα που γίνονταν χωρίς ουσιαστικό όφελος για το κοινωνικό σύνολο.

Από την στιγμή που τα έξοδα  λειτουργίας και μισθοδοσίας αυτών των επιχειρήσεων μεταφερθούν αλλού, θα  επιτραπεί στο κράτος  να απαλλαχθεί   από αυτά και  να ασκήσει κοινωνικές πολιτικές .

Αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις και υπηρεσίες και αυτή η δομή ,υπήρχαν και διογκωνόντουσαν μέσω της γραφειοκρατίας ,   απλά για να υπάρχει χώρος ( δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί  ) για  να προσλαμβάνουν οι πολιτικοί μελλοντικούς ψηφοφόρους τους , να εξαγοράζουν  συνειδήσεις και την πελατεία τους και να επωφελούνται προσωπικά  από την γενικευμένη διαφθορά .

Βλέπεται πουθενά τέτοια συζήτηση ;

Γι’αυτό λέω ότι οι δημοσιογράφοι μας, ή ανεπαρκέστατοι είναι ,ή εξυπηρετούν τις σκοπιμότητες του πολιτικού συστήματος που προσπαθεί να παραπλανήσει την κοινωνία,  από την ουσία του θέματος .

Αν γινότανε μία τέτοια συζήτηση θα μπορούσαν και να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτών που εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους και πιστεύουν ότι οι ιδιώτες δεν θα κάνουν σωστά την δουλειά τους ,ή ότι θα κοιτάξουν μόνο το δικός τους όφελος και κέρδος και ότι δεν θα εξυπηρετείται  το κοινωνικό σύνολο μέσα από  ιδιωτικές εταιρίες ή ότι θα μειωθούν οι αμοιβές των εργαζομένων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις …και άλλες τέτοιες …ενστάσεις  πραγματικές ή παραπλανητικές .

Όταν πάμε στον φούρναρη  ή το χασάπη ή τον επιπλοποιό  και αγοράζουμε ψωμί και κρέας ή έπιπλα προσέχουμε. Αν κάποιος μας κοροϊδέψει στη συναλλαγή είναι πιθανό να μας χάσει για πάντα από πελάτες. Η ελεύθερη αγορά μας επιτρέπει να επιλέγουμε με ποιον και σε ποια τιμή θα συναλλασσόμαστε.

Αυτή η δυνατότητα είναι η βάση  κάθε είδους ελεύθερης επιλογής και της ελευθερίας εν γένει.

Αν είμαστε υποχρεωμένοι να αγοράζουμε από ένα χασάπη ο χασάπης δεν θα φοβόταν να μη μας χάσει από πελάτες.

Δεν θα χρειαζόταν να πράξει τα δέοντα για να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη μας.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν έχουμε να κάνουμε με μονοπώλια, είτε ιδιωτικά είτε κρατικά. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που το κρατικό μονοπώλιο πρέπει να περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία του.

Ας απαλλαχθούμε  από την στρεβλή άποψη που κυριάρχησε στην μεταπολίτευση  ότι τους υψηλούς μισθούς και την σωστή λειτουργία μίας επιχείρησης την φέρνουν  μόνο οι συλλογικές συμβάσεις και τα σωματεία – συνδικάτα  και ας παραδεχθούμε ότι αυτά τα φέρνει ο υγιείς ανταγωνισμός και οι  ελεύθερες επιλογές των πολιτών.

Έχουμε το παράδειγμα από τον ΟΤΕ και την COSMOTE .

Παρέχουν λιγότερο καλές υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο ,από τότε πού έγιναν ιδιωτικές εταιρίες, ή χαμηλότερες αμοιβές στους εργαζόμενους τους  ;

Είναι χρέος μίας κοινωνίας και ενός ευνομούμενου κράτος να βάλει τους κανόνες και να διαφυλάξει ότι πρέπει να διαφυλάξει  προς όφελος της κοινωνίας και όχι χρησιμοποιώντας δικαιολογίες να αναβάλει την λύση των προβλημάτων για να κρατήσει ζωντανό τον πελατειακό του ρόλο .

Ας αρχίσουμε λοιπόν αυτήν την ουσιαστική συζήτηση .

Ας κρίνουμε τα πολιτικά κόμματα από την θέση που θα λάβουν σε αυτά τα ζητήματα.

Από το πώς θα νομοθετήσουν και θα επιτύχουν την μείωση του κράτους μέσα από πωλήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και όχι μέσα από απολύσεις και με τι νόμους και όργανα ελέγχου θα προστατέψουν το κοινωνικό σύνολο από την πιθανή κακή λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Αντώνης Μανίκας
Οικονομολόγος – Οικονομικός Σύμβουλος
Χολαργός  08 - 03 -  2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: