Το…. κάρο !

του Αντώνη Μανίκα

Ο ρεαλισμός συγκρούεται σήμερα με
όλους τους .. ισμούς. Σοσιαλισμό , ιδεαλισμό , παραλογισμό , λαϊκισμό,
αριστερισμό , πολιτικαντισμό , φιλελευθερισμό , καπιταλισμό κ.
λ. π.
Οι πολιτικές μας ηγεσίες ,δεν
μπορούν να δουν ή φοβούνται να αντιμετωπίσουν κατάφατσα την πραγματικότητα και
οδηγούν την χώρα και τον λαό ,στην
απελπισία , στα αδιέξοδα και τέλος στην καταστροφή .
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω το
φαινόμενο, με το παράδειγμα του ‘’κάρου
‘’.
Μετά από μία καταστροφή του
χωριού μας ( π.χ. ένα πόλεμο ή είναι λιμό )
έχουμε φορτώσει την οικογένεια μας και όλα τα υπάρχοντα μας σε ένα κάρο
και φεύγουμε από το χωριό για να φτιάξουμε μία καλύτερη ζωή .
Προχωρήσαμε ένα αρκετά μακρύ
δρόμο και γεμίσαμε ελπίδες ότι τελικά θα κατορθώσουμε να πάμε σε μία νέα
πολιτεία και θα πετύχουμε ,την καλύτερη ζωή.
Τώρα βρισκόμαστε σε μία στροφή με
το κάρο μπροστά σε ένα ανηφορικό μονοπάτι που πρέπει να ανέβει και ταυτόχρονα
βρέχει και ο δρόμος είναι λασπωμένος και δύσκολος.
Πίσω από το κάρο και το μονοπάτι
είναι ένας βαθύς γκρεμός και αν παρασυρθούμε στην κατηφόρα θα πέσουμε και θα
σκοτωθούμε.
Τα άλογα που είχαμε και έσερναν
το κάρο μέχρι τώρα ήταν δανεικά και μας
τα πήραν οι ιδιοκτήτες, φοβούμενοι μήπως δεν αντέξουν στην ανηφόρα , παρασυρθούν
,πέσουν και σκοτωθούν στο γκρεμό και έτσι τα χάσουν.
Στο κάρο βρίσκονται όλα τα μέλη
της οικογένειας μας και όλο το βιός μας.
Στο κάρο από τότε που είχαμε τα
άλογα έχουμε φορτώσει εκτός από το
νοικοκυριό και τις οικοσκευές μας και πολλούς ανήμπορους και προβληματικούς που
μαζέψαμε στον δρόμο μέχρι τώρα, κάνοντας τον ‘’σπουδαίο ‘’ με ξένα …άλογα ,
αλλά και τα καλομαθημένα παιδιά της οικογένειας που δεν ήθελαν να κουραστούν ,
περπατώντας.
Τώρα εξαντλημένοι με την σκέψη
της ανηφόρας που έχουμε μπροστά και τον γκρεμό που έχουμε πίσω ,έχουμε καθίσει
πίσω από το κάρο ,στο χείλος του γκρεμού και έχουμε καταναλώσει αρκετές
δυνάμεις για να το κρατήσουμε και να μην παρασυρθεί στον γκρεμό.
Εκεί στο σταυροδρόμι συζητάμε για
τις καλύτερες λύσεις και ο καθένας υποστηρίζει το μακρύ και το κοντό του ,
καταλογίζει ευθύνες για το πώς φθάσαμε μέχρι εδώ και κωλυσιεργεί γιατί φοβάται
να μπει μπροστά και να τραβήξει το κάρο στην δύσκολη ανηφόρα.
Κάποιοι φοβούνται και λένε να
γυρίσουμε πίσω αναλογιζόμενοι πόσο καλά περνούσαμε στο χωριό πριν την
καταστροφή. Αλλά ο δρόμος που διανύσαμε είναι μεγάλος , δεν θα έχουμε άλογα να
σέρνουν το κάρο στο γυρισμό και όταν γυρίσουμε θα τα βρούμε όλα καταστραμμένα
. Θα πρέπει να αρχίσουμε να παλεύουμε
για την επιβίωση όπως έκαναν οι παππούδες μας όταν πρωτοκατοίκησαν στο
χωριό και τα εργαλεία μας έχουν ήδη
καταστραφεί.
Δυστυχώς φίλοι μου ,ό δρόμος
είναι ένας , να βρούμε ποιος από την οικογένεια θα μπει μπροστά να
τραβήξει στην ανηφόρα και όλοι οι άλλοι να τον βοηθήσουμε ,είτε σπρώχνοντας από
πίσω ,είτε βάζοντας κοτρόνες πίσω από
κάρο για να μη κατρακυλήσει .
Επίσης πρέπει να πετάξουμε από το
κάρο ότι βαρύ μπορούμε , για να το ελαφρύνουμε ,ακόμα και να κατεβάσουμε τους
ανήμπορους και τους κακομαθημένους και να τους πούμε ότι πρέπει να προσπαθήσουν
μόνοι τους, να ανέβουν την ανηφόρα.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να
ανέβουμε και να φθάσουμε στην νέα πολιτεία , αλλά και πάλι ,όταν ξεκινήσουμε
δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρουμε τελικά .
Αν δεν βρούμε το θάρρος να
ξεκινήσουμε , αν δεν μπει μπροστά κάποιος αρχηγός να δείξει τον δρόμο , σίγουρα
σιγά - σιγά θα εξαντληθούμε και το κάρο θα παρασυρθεί στον γκρεμό και θα
παρασύρει όλους και όλα.
Θάρρος , εκλογή του κατάλληλου
αρχηγού για να μπει μπροστά και να εμπνεύσει και σκληρή προσπάθεια από όλους ,χωρίς σίγουρα
αποτελέσματα , είναι η αλήθεια, η
πραγματικότητα , ο ρεαλισμός .
‘Όλα
τα άλλα είναι λόγια αναποτελεσματικά και
δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο στην ολοκληρωτική καταστροφή.