Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

του Αντώνη Μανίκα

Παρατηρώ συνέχεια - και ιδίως τώρα - , με την ψήφιση των νέων μέτρων , τους συμπολίτες μου στα κανάλια , στα έδρανα της Βουλής , στις εφημερίδες να κόπτονται και να ’’κλαίνε ‘’ για τις περικοπές στα εισοδήματα  ,για την εξαθλίωση των ‘’συμπολιτών τους ‘’, για την καταστροφή της δημόσιας διοίκησης , για το κράτος που δεν θα μπορεί να λειτουργεί επειδή θα μειωθούν οι αμοιβές στους καθηγητές πανεπιστημίων , στους γιατρούς , στους δικαστικούς , στα σώματα ασφαλείας  κ.λ.π.

 Είμαι εντελώς αποσβολωμένος με αυτά .

 Αυτοί οι συμπολίτες μου δεν βλέπουν πως και με τις προηγούμενες – υψηλές - αμοιβές όλων αυτών , δεν είχαμε κράτος και δημόσια διοίκηση   , δεν λειτουργούσε η δικαιοσύνη ( έκανε 5- 10 – 15  χρόνια να βγάλει μία απόφαση ), δεν είχαμε πανεπιστήμια και εκπαίδευση  , δεν είχαμε δημόσια ασφάλεια.

Μόνο εγώ το βλέπω !!!

 Αυτοί οι συμπολίτες μου δεν πήγαν σχολείο και δεν έμαθαν ότι ‘’ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται ‘’ ,δεν έμαθαν πώς όλα κάποια μέρα θα πληρωθούν.

Δεν έμαθαν ότι μετά το πάρτι , την γιορτή και το φαγοπότι ,έρχεται και ό λογαριασμός.

Δεν άκουσαν πώς όποιος  ‘’χτίζει στην άμμο παλάτια κάποια μέρα ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια ‘’

Αυτοί οι συμπολίτες μου δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούμε να παράγουμε λιγότερο από το 1/3 το προϊόντων που παράγει η Πολωνία αλλά οι ‘Έλληνες να έχουμε τριπλάσιες αμοιβές από αυτούς.

 Αυτοί οι συμπολίτες μου δεν έμαθαν ότι δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι.!!!

( Ακόμα και τα δάχτυλα του χεριού μας δεν είναι ίδια )

Δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν και πολίτες που δεν χρωστούν τίποτα και πουθενά , υπάρχουν πολίτες που στην ζωή τους δεν είχαν καμία σχέση με το κράτος , πού η ανασφάλεια και ο ανταγωνισμός στον ιδιωτικό τομέα τους έκανε ,προσεκτικούς , οικονόμους , καλούς διαχειριστές .

Πώς σήμερα - στις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι - αυτοί έχουν κάνει ‘’το κουμάντο τους’’ και επιβιώνουν , δυσκολεύονται μεν , αλλάζουν τις συνήθειες τους ,αλλά ….επιβιώνουν.

 Δεν καταλαβαίνουν ,ότι υπάρχουν και πολίτες που δεν παρασύρθηκαν και δεν ανοίχτηκαν οικονομικά  ‘’πέρα από εκεί που φτάνει το χέρι τους ‘’ όπως έλεγαν και οι παλαιοί.

Δεν καταλαβαίνουν ,ότι κάποιοι φρόντισαν να πορευτούν με ίδια μέσα και δυνάμεις , χωρίς ρουσφέτια , χωρίς να πουλήσουν την συνείδηση τους και τον ψήφο τους ,για έναν διορισμό ή κάποια πλασματικά και πρόσκαιρα προνόμια.

Δεν  γνωρίζουν ,ότι ο φοιτητής που παίρνει το πτυχίο αντιγράφοντας ,αντί να προσπαθήσει να αποκτήσει τις κατάλληλες γνώσεις και καταβάλλοντας την ανάλογη προσπάθεια , κάποια μέρα θα  αποδειχθεί ανέτοιμος να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που θα συναντήσει.

Σε ποια σχολεία σπούδασαν και τι είδους παιδεία έχουν ;

Η αλήθεια είναι ότι στην χώρα υπάρχουν 3, 5 εκατομμύρια συμπολίτες μας που καθημερινά μοχθούν, αγωνίζονται ,παλεύουν και δουλεύουν σκληρά για να επιβιώσουν και αυτοί και οι οικογένειες τους.

Και δεν κάνω εξαιρέσεις , αυτοί είναι και δημόσιοι υπάλληλοι  και ιδιωτικοί υπάλληλοι και αυτοαπασχολούμενοι και επιχειρηματίες και αγρότες

Επίσης υπάρχουν και άλλα 3,5 εκατομμύρια συμπολίτες που βρίσκονται σε ηλικίες πάνω από 55 χρονών και που - δίκαια ή άδικα - έχουν μία σύνταξη ή είναι κάτω από τα 25 και δεν μπορούν να δουλέψουν και να μπουν ακόμα στην παραγωγή , λόγω σπουδών

Και τέλος υπάρχουν και 3 εκατομμύρια που καταστρέφονται ,δεν τα καταφέρνουν  , ήταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν την κρίση , είναι τα θύματα της βίαιης προσαρμογής πού έφερε αυτοί η κρίση .

Δίκαιο δεν είναι ;

Η αναλογία είναι 35% – 35 % – 30 %.

Γιατί πρέπει να είναι όλοι το ίδιο και να βιώνουν όλοι το ίδιο ;

Με ποιο τρόπο  θα εκπαιδευτούμε να αναπτύξουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και να αποδεχθούμε ότι θα υπάρχει διαφοροποίηση της πορείας μας  ανάλογα με τις πράξεις μας ή τις παραλήψεις μας ;

Πότε θα μάθουμε ότι η διαφορά γίνεται από ποιοτικά στοιχεία .

Πώς θα εκπαιδευτούμε να αυξήσουμε τις γνώσεις μας , τη παιδεία μας  , την νόηση , την λογική  μας , τα προσόντα μας , τις προσπάθειες μας .

Εγώ λοιπόν δεν κλαίω , δεν παραπονιέμαι ,δεν γκρινιάζω υποκριτικά , προσπαθώ να μάθω , να δυναμώσω, να προσαρμοστώ , να επιβιώσω να διαφοροποιηθώ ,αλλά αισθάνομαι τραγικά μόνος .

 Αισθάνομαι ότι αυτός ο δρόμος είναι μοναχικός και γράφω αυτές τις γραμμές για να δώσω κουράγιο και σε κάποιους άλλους συμπολίτες μου που σκέφτονται και αισθάνονται  περίπου τα ίδια αλλά έχουν καλυφθεί από το ορυμαγδό των μέσων επικοινωνίας που τα συμφέρει , λαϊκίζοντας και δημαγωγώντας, να μας ισοπεδώσουν όλους και να μας κάνουν όλους το ίδιο.

Όχι φίλοι μου δεν είμαστε όλοι το ίδιο , δεν είσαστε όλοι το ίδιο και αυτό θα αρχίσει να φαίνεται και να ανταμείβεται.

Αντώνης Μανίκας

Οικονομολόγος –Οικονομικός Σύμβουλος

Χολαργός 07 -11-2012